’n Zaoterdag komt de Sintereklaos wir in ’t laand. Deeze keêr wil ik jullie nog ies meejneeme nòr vroeger en vertelle hoe dè de Sintereklaostèèd toen was.

Ik waar rond 1950 dik zeuve jaor en geleûfde nog hèèlig in de Sintereklaos. Nou, ik zal oe vertelle dè-tè vur oons kijnder echt ’t hoôgtepunt van ’t jaor was. Wij es kijnder zonge iederen aovend oons kèèle schòr òn Sintereklaosliedjes. Vurdè we nòr bed ginge, moesen ’r irst ’n bietje hoôi en ’ne peej vur ’t pèèrd in ’ne klomp. Veul laoter besefte ge pas dè van dieje peej peejstaamp gemòkt wier.

Es ’t dan Sintereklaos was, kwaamen oons ooma en taante Betje van de Stèènd (’t Oosteind) nòr ’t Meuleboske (de Molenstraat) hèègend òngeloôpe meej tweej of drie tasse vol. En es ze góéd en wel zaate, wier-t’r wir op de deur gebonkt en dan stonne daor ok nog ’n pòr juute zakke teege de deur. Vòlges oomas ha dè zinge tòch wel geholpe.

Vurdè-me pakske vur pakske ùt ginge pakke, kreege we irst iets dè ik nou nog lekker vijn: ’nen beeker echte sjeklaodepoeier meej ’ne mikkeman meej goei botter, brèùnen basterdsèùker en ’n speklaosiemanneke d’r tuuse. Nou de gewônste zaok van de wèèreld, mer ’n pòr jaor nò d’n oorlòg echt nog iets spisjaols.

En dan begon ’t ùtpakke! Op veul pakskes stonne dikkels wel drie naome, want ooma verzaomelde alle pepìèrkes wir vur vòlgend jaor. Mistal kreege we opgemoffeld spulgóéd, mer daor han wij toen gin erg in. Ok kreege we aaltijd ieder vur z’n èège ’ne zak manderèènen en ’n pakske haogelslag. Daor mochte wij meej dóén wè we wouwe. Zoo opeete of bij de botteramme bijstroôie. We kreegen ok aaltijd ’n pòr petoffels, ondergóéd, ’n pyjaama en ’n sèùkere beêstje waor nou de vullinge van ùt oew gebit zouwe valle. En es klap op de vuurpèèl kreege we nog ’nen bòrstròk! De jeugd wit nie meer wè-tè ies mer wij kreegen ’r gewoôn eêne aon vanaf òktoober, aaltijd lichtblaauw of raoze.

Ik denk ’r nog meej veul genoegen òn trug – en wè waare wij tòch blij meej ’n bietje!

Illustratie: Frans Oosterwaal