Ik heb al ies geschreeve over meene tèèd es jong meske meej meen vleêsmaandje, mer op laotere lèèftèèd zij ik in de schoéne belaand. Vur ‘n groôt importbedrèèf ùt Limburg wier ik verteegewoordigster. Dur di bedrèèf heb ik veul dur Euroopa gerèèsd en zeeker toen de Perestrojka kwaam, ben ik dikkels nòr Ruslaand gewiest. Ik zou ‘r bekaant ‘n boek van kanne schrèève, want zeeker in die begintèèd was ‘t daor in Moskou gewoôn wild west.

‘n Groôte belèèvenis was de toevallige ontmoeting meej Jeltsin. Ik was wir ies in Moskou in maai. En nou hebbe wij 5 maai, mer in Ruslaand hebbe ze 9 maai. Dè noeme ze ‘djeevit maia’. Dè wort daor grandioos groôt gevierd. D’r zen daor dan gigantisch groôte paraodes. Op dieje neegende maai werkt niemand en iedereên viert feêst. Ik kon diejen dag ok niks doén en wilde dè spektaokel ok wel ies zién. Nou, ik meej ‘ne taxi die òn mekaore hing van draoikes en kaobeltjes nòr ‘t ‘Rode Plein’.

Daor òngekoome wier dieje taxi òngehaauwe en ik moes ‘r èùt. Ik kon nog gaauw dieje sjefeur ‘n pòr dòllars in z’n haande douwe en daor ston ik. Die soldaote zaage op de eên of aandere menier meen vur vol aon en wiese nie zo gaauw wè ze moese doén. Gelukkig kwaame d’r van de Dùtse tillevisie ( ARD) op meen aaf. Die zeeje: ‘Gò mer meej oons meej. Wij gòn nòr de kraanslegging bij ‘t graf van d’n onbekende soldaot.’

En wè denkte: wij stòn daor meej ‘nen hoôp tillevisiemeense op die hoôge piete te wòchte. Irst kwaamen ‘r ‘n stel ginneraols aon, moôi in ‘t gelid. Ik heb ‘n bietje Russisch geleêrd en wilde wel ies weete of dè nou van die opperhoofde waare die de meense nòr Sibeerië stuurde. Nou, ik moes tuuse hullie in koome staon en ze wiese dè wij in ‘Galandia’ ‘tulipana’ en ‘sir’ hadde, dus tulpen en kèès.

Toen kwaam daor in eêne keêr ‘n gigantische sleej aon meej bewaokers en daor stapt dieje Jeltsin èùt, en daor ston ik tuuse die opperhoofde meej m’n footootoestelleke. Die opperhoofde zeeje: ‘Otschiem gharasjoh.’ Dè beteêkent ‘het is goed’. En wè denkte: hij gift meen ‘n haand en ik zeg: ‘Grasdanien Jeltsin, foto pazjaltse?’ Dè beteêkent zooiets es ‘Mijnheer Jeltsin, mag ik ‘n foto maken?’ ‘Da, da,’ zeet-ie en toen mocht ik meej die opperhoofde meej nòr die kraanslegging.

Zooiets indrukwekkends heb ik nooit meêr meejgemòkt. En ikke mer hoope dèt die footoos goéd gelukt waare, want es ze zouwe mislukke, zou niemand meen geleûve. Nou, ze waare prachtig, en af en toe bekèèk ik die footoos nog wel ies, zeeker op die speciaole daoge.
(Foto: Henny Rijkers)