Wij han ’n slaagerijke in Sprang en tuuse Sintereklaos en Nieuwjaor waar ’t loeidruk. Oons vaoder ha wèènig tèèd om ’ne kerstboôm te gòn haole en boovendien was-ie ’n bietje aauwerwets, za’k mer zegge: hij wou diejen boôm pas op kerstaovend zette. Nou, dè was d’n eênigste keêr in’t jaor dè oons vaoder en móéder ruuzie han. Ziede’t al vur oe? Kerstaovend, alles schôn, de gerdèène gewaase, de ròllaode gebraoie, de stoôfperkes gestoôfd – alles rook lekker. Mer dan kwaam oons vaoder nog meej zo’n èèremoeiig kertsbômke aon. Mistal víéle d’r al veul nòlde èùt en dan kon oons móéder de stòfzèùger wir tevurschèèn haole.

En dan kwaam ’t vòlgende probleem: oons móéder was kattheliek en oons vaoder prottestaant. Oons vaoder wou op de tillevisie de protestaante kerk heûren en oons móéder de paus. En witte wè ’t môiste was? Ze ginge noôt nòr de kerk.

Oons móéder ha ok ’n stalleke; ginne prachtige stal, neeje, ok zo mer ’n èèremoeiig ding. Es oons prottestaante ooma op Irste Kerstdag kwaam, keek ze aaltèèd vol afschuuw nòr dè stalleke. “Dè ies beelde ònbidde!” zeej ze dan. Mer oons móéder hield vóét bij stuk en dè stalleke bleef staon! Ik heb nog steeds Joozefe, waor ’nen èèrm af ies, Maria hi nog mer eên beên, en van de schaope zen de miste ok al wel wè leejemaote kwèèt.

’t Leste probleem was diejen boôm oprèùme. In Sprang deeje ze dè op de twidde jannewaori, mer oons móéder wou dè pas op de zesde dóén. Dan was ’t naomelijk Driekooninge en dan was ’t ok nog ’n bietje feêst.

Ik denk ’r nog dikkels òn truug. Nou zette ze de kerstboôm bekaanst in september al en we eete hil ’t jaor wòrstebroôikes, terwèèl wij toen alleên op kerstaovend zo’n broôike kreege. Ondanks ’t geèèntel, za’k mer zegge, waare die daoge tòch ’t hoôgtepunt van ’t jaor.

’n Zaolig (vur de katthelieke) en ’n gelukkig (vur de prottestaante) kerstfeêst!